Inwokacja jest jednym z dwóch, głównych sposobów pracy z istotami duchowymi, tuż obok ewokacji. Posiada mocniejsze i słabsze strony, które tak naprawdę zależą od punktu widzenia. Nie można powiedzieć, że jest gorsza od ewokacji, jest po prostu inna.
Inwokacja to inaczej zaproszenie ducha do swojej świątyni, przyjęcie go w swoje ciało i świadomość. Istota wtedy przejmuje częściową, bądź pełną kontrolę nad nami. Jest ona także określana mianem opętania pozytywnego, dopóki proces ten jest kontrolowany przez osobę inwokującą. Istota już nie znajduję się poza nami, lecz ma z nami bezpośrednie połączenie. Z tego względu należy bezwzględnie uważać, co się przyzywa, by nie była to istota o złych zamiarach, która jest w stanie przejąć nasze ciało z łatwością wbrew naszej woli.
Najbardziej popularnym przykładem inwokacji we współczesnym świecie jest mediumizm. Medium zaprasza istoty (najczęściej duchy zmarłych) do swego ciała, które przemawiają przez nią.
Udana inwokacja objawia się w sposobie myślenia, zachowania i bycia. Można to poznać np. po tym, gdy osoba inwokująca przyjmuje inną pozycję niż zazwyczaj (nienagannie wyprostowana, dumna pozycja, którą najczęściej przyjmują szanowane i poważne bóstwa), zmieniony głos, nienaturalne ruchy gałek ocznych, zmiany wyglądu twarzy (może przyjąć starszych i poważniejszych rys niż zazwyczaj, zblednąć).
Inwokacja najczęściej przybiera teatralnego charakteru. Osoba inwokująca przygotowuje swoje otoczenie tak, by było jak najbardziej "przyjazne" dla przyzywanej istoty. Musi zadbać o odpowiednie atrybuty, otoczenie, nastrój, które przywołują w umyśle obraz danej istoty. W ten sposób jednoczy się z nią i tworzy swoiste środowisko, dom.
Rytuał inwokacji nie różni się wiele od innych. Poprzedzony jest utworzeniem kręgu, wezwaniem strażników, jak przy standardowej pracy magicznej. W części właściwej należy utożsamić się z wzywaną istotą, poprzez zmianę postawy, gesty, mimikę, ton głosu. Wtedy też wygłasza się formuły ku czci istoty, zapraszające je itp. Zawsze po skończonej pracy należy podziękować za wysłuchanie i odesłać ją z powrotem. Wtedy wykonujemy czynności zamykające rytuał, jak odesłanie strażników i otwarcie kręgu.
Inwokacja to inaczej zaproszenie ducha do swojej świątyni, przyjęcie go w swoje ciało i świadomość. Istota wtedy przejmuje częściową, bądź pełną kontrolę nad nami. Jest ona także określana mianem opętania pozytywnego, dopóki proces ten jest kontrolowany przez osobę inwokującą. Istota już nie znajduję się poza nami, lecz ma z nami bezpośrednie połączenie. Z tego względu należy bezwzględnie uważać, co się przyzywa, by nie była to istota o złych zamiarach, która jest w stanie przejąć nasze ciało z łatwością wbrew naszej woli.
Najbardziej popularnym przykładem inwokacji we współczesnym świecie jest mediumizm. Medium zaprasza istoty (najczęściej duchy zmarłych) do swego ciała, które przemawiają przez nią.
Udana inwokacja objawia się w sposobie myślenia, zachowania i bycia. Można to poznać np. po tym, gdy osoba inwokująca przyjmuje inną pozycję niż zazwyczaj (nienagannie wyprostowana, dumna pozycja, którą najczęściej przyjmują szanowane i poważne bóstwa), zmieniony głos, nienaturalne ruchy gałek ocznych, zmiany wyglądu twarzy (może przyjąć starszych i poważniejszych rys niż zazwyczaj, zblednąć).
Inwokacja najczęściej przybiera teatralnego charakteru. Osoba inwokująca przygotowuje swoje otoczenie tak, by było jak najbardziej "przyjazne" dla przyzywanej istoty. Musi zadbać o odpowiednie atrybuty, otoczenie, nastrój, które przywołują w umyśle obraz danej istoty. W ten sposób jednoczy się z nią i tworzy swoiste środowisko, dom.
Rytuał inwokacji nie różni się wiele od innych. Poprzedzony jest utworzeniem kręgu, wezwaniem strażników, jak przy standardowej pracy magicznej. W części właściwej należy utożsamić się z wzywaną istotą, poprzez zmianę postawy, gesty, mimikę, ton głosu. Wtedy też wygłasza się formuły ku czci istoty, zapraszające je itp. Zawsze po skończonej pracy należy podziękować za wysłuchanie i odesłać ją z powrotem. Wtedy wykonujemy czynności zamykające rytuał, jak odesłanie strażników i otwarcie kręgu.
0 komentarze:
Prześlij komentarz